Enge mannen, lekker eten & geweldige natuur

Hallo allemaal!

Het is alweer een tijdje geleden sinds ik mijn laatste reisverslag heb gepost, dus ik dacht dat het weer eens tijd werd voor een nieuwe. Er is zoveel te vertellen!

De afgelopen paar weken ben ik veel op de universiteit geweest. We waren druk met het afronden van de methode en analysestrategie, en het maken van de vragenlijst en de kaarten voor het experiment. Over de analysestrategie en methoden heb ik mooie complimenten gekregen dus dat is erg leuk. Soms voelt Afrika nogal als een vakantie, maar het is fijn te weten dat ondanks dat gevoel ik alsnog presteer en dat het experiment loopt. Ik hoop dat de implementatiefase ook goed gaat! Met Pasen kwamen er drie nieuwe meiden uit Ierland in ons huis. Ze zijn super aardig, erg leuk! Ze zijn er ook nog in juni, als ik terug ben uit Mwanza, dus we hebben telefoonnummer uitgewisseld, want zij gaan op zoek naar een appartement. Op tweede paasdag zijn we met twee van hen en Megan naar het Kipepeo strand gegaan. Eerst met de taxi naar de veerpont. Daar ben je overigens net vee: lekker pletten totdat je eindelijk op dat ding bent. Volgens mij betrapte ik zelfs een man op het maken van een foto van ons. Kennelijk zijn we erg interessant haha. Toen aan de overkant met een ‘bagag’ auto (google maar!) naar het strand. Dat autootje was echt hilarisch. Het is net een fiets met een grote overkapte bagagedrager waar je op kan zitten. Ik moest bij een van de meiden op schoot anders paste we er niet in. En toen met 50 over de weg, super hard, en soms in de bochten vielen we bijna om, of als we kuilen in de weg moesten ontwijken! Die jongen had overigens ook een speaker installatie waar hij Sean Paul uit toverde, en we met zijn Engelse straattaal zo langs de politie reden. Super grappig. Ik heb met kapot gelachen. Die dag ook voor het eerst weer vlees gegeten op het strand. Lekker rondgehangen en gezwommen en daarna weer terug. ’s Avonds hebben we pizza gehaald en met zijn allen op het balkon gegeten.

Vrijdagavond ben ik met Megan en de meiden uit Ierland naar de Dragon bar gegaan. Dit is een bar waar ook veel toeristen komen, vanuit Europa en Zuid-Afrika. We waren net binnen en er kwam meteen een man naar ons toe die voor ons een gedicht had geschreven over de fontein in het midden van de bar (buiten). Het gedicht heette ‘Oh fountain’. Helemaal geweldig. Hij was echt heel goed en we mochten het gedicht houden! Nadat hij zich met de groep had gemengd, volgde meer van zijn jongere vrienden, en zo hebben we een stel Engelsen ontmoet die vlakbij ons wonen. Uiteindelijk werd de groep steeds groter en groter, waarna ze vroegen: gaan jullie mee naar Trinity? Dat is een dansclub, ook weer buiten. Dus wij met zijn alle (negen welgeteld) in een taxi om twee uur ’s nachts naar Trinity. Het was hilarisch. De mannen in de kofferbak, en wij hadden gelukkig een stoel. Trinity was erg leuk. Goed gelachen en gedanst. Alleen als vrouwen blijf je wel een levend lokaas, iedere man wil met je praten. Wat wel grappig is, je ‘confidence level’ bereikt een echt hoogtepunt, want in tegenstelling tot sommige boeren jongens in Nederland (niet allemaal natuurlijk) vertellen mannen hier je vaak genoeg dat je knap bent. En als je geluk hebt vind je iemand die niet meteen ‘bovenop’ je springt, maar met wie je een gewoon gesprek kan hebben. Uiteindelijk toen we naar huis gingen om vijf uur ‘s nachts (ahum :P) kwam er nog een jongen aangerend naar de taxi om te vragen of ik morgen met hem wilde ontbijten, want hij wilde me graag nog eens zien. Gezien dit niet mijn bedoeling was heb ik nee gezegd, maar de dames in de auto bleven maar zeggen: ‘Mariska, you should take one for the team’ onder het motto: je moet met hem uit eten gaan en ons meenemen! Helemaal te grappig. Thuis hebben we nog flink gesnaaid aan de chips en toen gaan slapen.

De volgende dag zijn we allemaal brak naar het zwembad gegaan. Heel mooi zwembad, de foto’s staan op facebook. Lekker geluierd en gegeten: twee boterhammen met kip, ei, allerlei groentes en frietjes met ketjup. Hmmmm. En lekker gezond. Ik ben nu al super bruin! (muhahaha)

Gister zijn we aangekomen in Mwanza. Om acht uur ’s ochtends vertrok ik met de taxi naar het vliegveld in Dar es Salaam, waar ik tegelijk met Idda aankwam. Na ingecheckt te hebben en wat gekletst te hebben met Idda om de tijd te doden, vertrok het vliegtuig om half twaalf en kwam het in Mwanza aan om half twee. Alles verliep prima. Heb zelfs nog wat mooie foto’s van de Kilamanjaro kunnen maken vanuit het vliegtuig!
Mwanza is heel erg overweldigend. Het is anders dan Dar, omdat het minder toeristen heeft en meer platteland is. Het uitzicht over Lake Victoria, met de bergen op de achtergrond, is geweldig. Super mooie plaatjes kun je daarvan maken. Maar de mannen zijn wat minder. Ze zijn best wel opdringerig, maar gelukkig heb ik zoals ik dat zeg ‘pitbull’ Idda bij me, die de mannen heel duidelijk maakt in Swahili dat ik getrouwd ben. Altijd handig, een leugentje om bestwil, en mijn ‘trouwring’ komt daarbij goed van pas. Om terug te komen op de reis: vanaf het vliegveld zijn we met de ‘daladala’ (de lokale bus) naar het Midland hotel gereden. De ‘daladala’ zijn super grappig, alleen enige vorm van ‘personal space’ kun je vergeten. Zoveel mogelijk mensen worden in een busje gepropt. Vervolgens hangt een van de eigenaars half uit het busje om mensen van de straat over te halen om mee te rijden. Er kwam ook een man langs me zitten, maar deze was gelukkig wel aardig en niet opdringerig. Hij gaf me wat tips over Mwanza en was dol op toeristen. Mocht er een engerd naast me hebben gezeten, grapte ik al met Idda dat ik hem met mijn zware tas op zijn hoofd had geslagen. Aangekomen in het Midland hotel bleek helaas dat onze kamers niet waren schoon gemaakt, dus Idda werd boos op de receptie, en vanmorgen zijn we uit protest naar een ander, goedkoper hotel vertrokken. Hier kun je ook lekker buiten zitten met je laptop, dus dat is wel fijn. Na onze aankomst in Midland zijn we gaan wandelen in de buurt. Ik ben in wat lokale shops geweest en op een enorme markt. Rondkijken is echter lastig want overal roepen mensen ‘muzungi’ (blanke) en willen ze je aandacht. Ik negeer ze nu gewoon, want sommige hebben alleen de bedoeling je dingen aan te smeren. Ook zijn we wat gaan eten in een bar (met zwembad!; helaas niet gezwommen). Daar heb ik voor het eerst tilapia gegeten (jaja, met kop en staart er nog aan, wie had dat gedacht?) en gegrilde kip. Jum! Hele bak frietjes erbij, ik zat bomvol  Daarna nog wat gaan drinken verderop. Met Idda klikt het goed, dus dat is fijn. Ze is heel aardig en doet me aan het karakter van Kim denken, net zo’n pitbull als ik al zei. Als iets haar niet bevalt, dan zegt ze dat gewoon. Klaar. Heerlijk recht door zee.

Vandaag ben ik om zes uur opgestaan. Het is nog wel even wennen, want zoals iedereen weet ben ik geen ochtendpersoon, maar met het zonnetje op de ruit is de motivatie al groter. Lekker even gedoucht en toen naar het buffet, want het is bed&breakfast. Toen flink ontbeten: beef samosas, een eitje, brood, twee kokosbollen, 2 plakjes meloen en een zoete aardappel. Jum! Het is heel grappig, want ik voel me echt een enorme ‘vreetzak’ naast Idda, omdat ik probeer aan te komen terwijl zij probeert af te vallen. En er is hier zoveel lekkers, dat ik alles opeet. Ik heb haar ook voor gek verklaard dat ze wil afvallen, want ze heeft zo’n mooi figuur! Na het ontbijt en de verhuizing zijn we naar de ‘regional office’ gegaan voor een aanvraag voor toestemming voor het onderzoek in de districten. Dat was nog een heel gedoe, want natuurlijk hadden ze geen tijd. Later op de middag kunnen we dan ook pas terugkomen. En terwijl ik op Idda stond te wachten buiten werd ik natuurlijk door iedereen aangesproken. Een man gaf me een stoel binnen, dat was op zich wel aardig, maar hij begon zijn gesprek met dat hij dacht dat hij Malaria had. Beetje vreemd, maar gelukkig kwam Idda weer snel terug, zodat ik kon zeggen dat ik niet alleen was. Hehe. Soms voelt het nog een beetje oncomfortabel, maar ik sta mijn ‘mannetje’ wel. Net hebben Idda en ik op het terras bij ons hotel de kaarten voor het experiment afgemaakt en de vragenlijst. Zodra we toestemming hebben gaan we naar de districten en een testfase houden voor het experiment. Hopelijk levert het de gewenste resultaten op!

Zoals het er nu naar uit ziet ga ik eind mei naar het Serengeti op safari (zo spannend!!) en mogelijk ga ik in juni ook nog naar Zanzibar en naar de beroemde ‘goat-races’ in Dar. Er is hier zoveel te doen, dat ik het gevoel heb dat ik tijd en ogen tekort kom.

Heel veel liefs,
Mariska